برای فرمانده شهید یحیی سنوار 

برای مردی که عاشقانه دوستش داشتم.

برای کسی که اسم یحیی برازنده اش بود؛ فعلاً چیز دیگری نمی توانم بنویسم.

برای مردی که گفت: من از مرگ نمی ترسم چون امام علی گفته است روزی که قرار بر مردنت نباشد، هیچکس نمی تواند تو را بکشد و روزی که قرار باشد بمیری، هیچکس نمی تواند جلوی آن را بگیرد.

برای مردی که گفت: بهترین هدیه دشمن برای من این است که من را بکشند.

برای مردی که گفت: من مرگ در میدان را به مرگ بر اثر سکته و بیماری ترجیح می دهم.

برای مردی که گفتند جاسوس اسرایٔیل بوده.

برای مردی که گفتند اسرای اسرایٔیلی را با خودش اینطرف و آنطرف می برد تا سپر بلایش باشند.

برای مردی که هنگام مرگ، تی شرت و چفیه و اسلحه و خشاب و نارنجک داشت.

برای مردی که وسط میدان ایستاد.

برای مردی که دشمن رقم الاول بود برای اسرایٔیل و حالا برای مرگش خوشحالی می کنند.

برای فرمانده شهید یحیی سنوار (ابوابراهیم)   28 سال قبل، روزی که یحیی عیاش ترور شد، تلویزیون اسرایٔیل برنامه های روتینش را قطع کرد و در خبر فوری اعلام کرد که: از امروز اسرایٔیلی ها راحت می خوابند؛ ما مهندس را کُشتیم.